Kryzys dnia drugiego

Kolejny dzień w przedszkolu nie był taki kolorowy. Mi jaki i reszta dzieci już wiedziała, że ani mamy ani taty w przedszkolu nie ma, że są Panie i że zostaje dłużej niż 2 godzinki. Płaczące było dzisiaj całe przedszkole i chociaż nasz dziarski przedszkolak jechał pełen radości o tyle gdy usłyszała te wszystkie płacze, wtuliła sie we mnie i powiedziała, że Ona chce być ze mną blisko.... Długo jej tłumaczyłam i tłumaczyłam i.... NIC, aż w końcu Pani zabrała Mi , trochę na siłę, tak że ta zaczęła porządnie płakać. Nie napiszę jak mi serce krwawiło, że do momentu kiedy ją odebraliśmy chciało mi się tylko płakać i chodziłam osowiała i nieobecna, choć Piotrek robił co w jego mocy żeby mnie zająć. Kiedy przyjechaliśmy do przedszkola przybiegła z uśmiechem i okrzykiem " mamo!! psijechałaś po mnie!!!!" - Jak ja mogłabym po NIĄ nie przyjechać????? Okazało się że było hajnie, że dzisiejszy teatrzyk o Dr. Dolittle był ciekawy ( wymieniła wszystkie zwierzątka leczone przez pana doktoja). Zupa miała "taki smaciek" a na śniadanie zjadła paśtet taki jaki jobi JEJ babcia Genia :-) Po powrocie do domu i tak zjadła drugi obiad ( więc chyba jednak za dużo nie zjadła w przedszkolu) Niby było ok ale kazała zabrać papcie i kalosze???? Nie wiem tylko why?? Jutro wyjeżdżamy do Poznania na badania kontrolne więc do tematu przedszkole wrócimy w przyszłym tygodniu. Już się trochę boję.....